[:de]

Dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
dat is so koolt in’n iesig Gebeet.
Dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
doch denk ik an di, denn warrt mi wedder heet.

Alleen hier in’n Iesmeer verkümmer ik blot,
dat Denken an di is mien Troost in’e Noot.
Wokeen warrt mien Redder un halt mi? Mien Hoor warrt al gries! De Mannschop verdrunken, de Vörrääd passé,
keen Schipp kümmt mehr över de tofroren See.
Ik seh as’n Spöök dien Gesicht över’n ewigen Ies.

Dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
dat is so koolt in’n iesig Gebeet.
Dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
doch denk ik an di, denn warrt mi wedder heet.

Ik irr as Odysseus siet Johren ümher
un finn’n Torüchweg mien Leevdaag nich mehr.
Weeßt noch, in’n Haven, de lurige Luft up uns Huut?
De Sommer harr uns höört, wi weren so free,
nu höör ik blot Iesborn un Möven ehrn Schree,
doch nienich dien Lachen. De Fohrt is to Enn, allns is ut!

Jo, ik segg di, dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
so veel Folden, ik warr oolt un dat kann ik al lang föhlen.
Mi geiht dat nich mehr Gold, mien stoltet Hart warrt sich as ik verköhlen, sitt up Ies, nich up Holt, twischen allen Stöhlen.
Siet du du nich mehr vörbi kümmst, nich mehr to mi kümmst,
do ik nix as Töven up’n Veermaster mit di drup.
Jichtenswann kümmst du seker torüch, nimmst mi mit.
Denk ik an mien Glück, smölt de Noordpool vun’e Hitt.

Dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
dat is so koolt in’n iesig Gebeet.
Dat is so koolt hier an’n Noordpool vun’e Geföhlen,
doch denk ik an di, denn warrt mi wedder heet.

[:]