Ik versöch dat Leven goot to sehn, Ik glööv nich, dat ik dat kann, Dat Leven, wat ik jümmers wull, schull ik nehmen – is jüst vör mi.
Lopen, stahn, gahn, sülvstverständlich is’ för uns, Proten as keen anner, dat is doch keen Kunst! Doch wölken Minschen hebbt dat in’t Leven nich so licht… Se künnt nix dorför, geevt jümweiterlesen/wieterläsen …
De Lichter vun de Stadt verswimmt in’n Takt, to den se sik dreiht. Een Stoorm vull (vun) Farven, Tööns un Frogen, De se kuum versteiht. Verworren Sätzen, mehr Fetzen as Texten deweiterlesen/wieterläsen …
De heele Dag weer schietig ween In de Flimmerkist gifft dat nix anners to sehn Man op eenmool kiekt een Sünnstrahl rin Un ik segg bloots dor muttst du hin
Ik bün nich besünners schöön, Oder bannig plietsch, Eher so de Keerl, de in de School jümmers een op’n Deckel kriegt, Jümmers bloots loosen, Vun’t Leven bescheten, Ji leven Olln, worüm hebbt jiweiterlesen/wieterläsen …
Millionär, du söökst no Glück un Freden, op’n eensamen, swatten Regendag söökst du Leev, Düsse kollen Regendooch warrst du ok mit Geld nich loos, Wenn du nix anneret versöken deist, warrst duweiterlesen/wieterläsen …
Vannabend gah ick ut in mien mooisten tweern Erst dans ick mit mi sübst, daarna dans ick mit ne deern Un ick krüsel hör al rüm, denn dat maak ick man soweiterlesen/wieterläsen …
Dat deit mi ganz dull weh, wenn ick di da so seh Du sittst dor op mien Platz und klaust mie mienen Schatz.
Du büst alleen, up ´n eensaamen Straat. De Himmel is grau und all Vögels, sind wechflogen.
Laufen, stehen, gehen – selbstverständlich ist’s für uns. Reden wie kein anderer; das ist doch keine Kunst! Doch manche Menschen haben‘s im Leben nicht so leicht… Sie können nichts dafür. Gebt ihnenweiterlesen/wieterläsen …