Klei mi an Moors, ik gah nu na min Eiland
Dor bün ik bannig free, un heff heel nix to doon
Un weet ji wat ik finn, dor buten op’n Sandstrand
Steiht een, düchtig fein, lütt Marienbloom
De Stadt is full vun Lüüd
De ramenteert blots rüm
Keen Tied keen Tied, ja dat seggt se al
Nee, darvun heff ik noog
ik pack heel gau min Kraam
Un gah an Bord, dat behögt mi jedeen maal
Dat gifft en Barg vun Lüüd
de snackt meist blots Dummtüüg
wööt jümmers mehr un mehr un wedder mehr
tohoop hebbt se een Eiland
dor dröff man keeneen hen
is mi vull eendoont, ik do wat beter kenn
Annerdaags da kommt mi
een fein Deern in’ne Mööt
Se grient so sööt, un is so heel fideel
Dor heff ik mi glieks dacht
ik wies ehr maal so wat
wat sünnerlich, wat Watt hett un Hart
Dor sünd wi
op’t Boot hüppt, un weern fix op uns Eiland
sünd döör de Düün rannt, un kladdert op’n Torn
De Welln de treckt dor an,
an uns smucken Sandstrand
Bloots wi twee alleen, un de lütt Marienbloon