Keen Wöör to veel
Keen Sinn binnen,
Keen Grund to leggen,
Mien Kopp an’n anner Schuller.
Ik föhl den Sand twischen dien Tööns.
Vergeet mien Benehmen un mien Schööh
Ik bün nu al besopen vunovend,
Man wat is mit den Geföhlscocktail,
Den du mi intrichtern willst?
Dat Licht wiest den Weg an Land,
Un ik dink bi mi, ik will nix anners as di.
Dien Blick lött mi för ’n Wiel verholen,
Beten Beduern, man ik heff nie logen.
De Kuss lohnt de Reis,
De Ungedüür kloppt an dien Döör,
Warrt düt Verspreken erfüllt,
Un dat, wat ik dink, wohr?
Wo stoht wi?
Besopen in’n Sand?
De Tiet, de löppt.
De Droom is vörbi
De negste Hoolt.