Ik höör diene Stimm noch, se klingt noch an‘n Pier,
wi hebbt uns noch draapen, ik see di: „Bliev doch hier!“
Man dat geiht nich, ne, dat geiht nich.
Du seggst, du musst gahn, du büst in Gefohr,
se seggt, du darfst hier nich blieven, dien Schipp is al kloor.
Dat weer de schönste Steed up de Welt, man de Tiet gung veel to snell.
Ik weet nich, wo wiet du weg büst.
Ik weet nich, wat för uns liggt.
Ik will nich länger op di töven,
nich länger mehr düt Leven.
Ik weet nich, wo wiet du weg büst.
Ik weet nich, wat för uns liggt.
Keen Graav so breet, keen Muer so hoch,
ik glööv, wi süht uns, du un ik. (Wi süht uns, du un ik.)
As du dröömt hest an‘n Morgen, do hebb ik di küsst,
denn du hest faken seggt, dat so veel anners warrn müss,
Man dat gung nich, ne, dat gung nich.
Wi warrt uns wedder drapen, wo ok ümmer du büst,
un wenn datt wedder Dag warrt, will ik, dat du mi küsst.
Dat warrt de schönste Steed up de Welt, wenn keene Grenz se mehr verstellt.
Ik weet nich, wo wiet du weg büst.
Ik weet nich, wat för uns liggt.
Ik will nich länger op di töven,
nich länger mehr düt Leven.
Ik weet nich, wo wiet du weg büst.
Ik weet nich, wat för uns liggt.
Keen Graf so breet, keen Müer so hoch,
ik glööv, wi süht uns, du un ik. (Wi süht uns, du un ik.)
üm jedeen Land,
man keeneen warrt duurn,
se buut se up Sand.