Dat du de Karn vun de Kirsch büst, dat weetst du woll.
Dat Leevste dorbinnen, keen di de Steerns vun’n Heven hoolt.
Kumm in de Nacht vörbi.
Schriev dien Noom an’t Finster [:pl]
Dat du de Karn vun de Kirsch büst, dat weetst du woll.
Dat Leevste dorbinnen, keen di de Steerns vun’n Heven hoolt.
Kumm in de Nacht vörbi.
Schriev dien Noom an’t Finster [:][:de]
Wo heetst du, mien leevstes vun all Nachtgespenster?
Dat is Klock een, de Klock deit slogen.
Hüüt Nacht köönt wi tosamen achter Peer ranjogen.
Mit Elefanten jongleren, in Lichter boden.
Dat is de Tiet, wo de Verantworten* slöppt Deep sloopt beide un fast,
also sacht, dat du se slopen löttst.
Se sünd twee un ik alleen,
Also kumm to mi, dor is bloots noch ´n Döör twüschen mi un di,
Höör‘ dien Schrääd fien un lies,
En Puckern un Ruschen will, dat dat Wi is ,
Mit ´n Oten bloots de Döörklink dooldrückt,
Se steiht vör mi un ik grien* ´n beten afrückt,
Wedder ´n Deel vun de Wirklichkeit utbüxt,
Un de Wind weiht, so säen se
Un de Wind weiht un geiht.
Un so warrst du komen un gohn as de Wind un oplüchten as ´n Blitz,
un du warrst komen un gohn as de Wind
dien Ruuch dat eenzige Teken,
dat du hier ween büst.
De Stünnen fallt, nee, se roost hendool
Ut dat Düster warrt sacht licht, Morgengries, Dag,
Ut dat Ei warrt dat Küken, ut dat Küken de Hohn
Un de mookt uns morgens woken, Arm in Arm
Un nu för ´n Ogenblick Ruuh büst du dor.
Un flüchst wedder weg bet to’t negste Mool.
Bloots den langen Gang hendool, an de Döörklink langsweiht,
Un denn büst du wedder frie för de Ewigkeit,
Un Vadder un Modder seggt, so geiht de Wind,
mit Knööf, lies, luut, as wi beiden so sünd.
Un de Wind weiht, so säen se,
Un de Wind weiht un geiht.
Un so warrst du komen un gohn as de Wind
un oplüchten as ´n Blitz,
un du warrst komen un gohn as de Wind
dien Ruuch dat eenzige Teken, dat du hier ween büst.
[:pl]
Wo heetst du, mien leevstes vun all Nachtgespenster?
Dat is Klock een, de Klock deit slogen.
Hüüt Nacht köönt wi tosamen achter Peer ranjogen.
Mit Elefanten jongleren, in Lichter boden.
Dat is de Tiet, wo de Verantworten* slöppt Deep sloopt beide un fast,
also sacht, dat du se slopen löttst.
Se sünd twee un ik alleen,
Also kumm to mi, dor is bloots noch ´n Döör twüschen mi un di,
Höör‘ dien Schrääd fien un lies,
En Puckern un Ruschen will, dat dat Wi is ,
Mit ´n Oten bloots de Döörklink dooldrückt,
Se steiht vör mi un ik grien* ´n beten afrückt,
Wedder ´n Deel vun de Wirklichkeit utbüxt,
Un de Wind weiht, so säen se
Un de Wind weiht un geiht.
Un so warrst du komen un gohn as de Wind un oplüchten as ´n Blitz,
un du warrst komen un gohn as de Wind
dien Ruuch dat eenzige Teken,
dat du hier ween büst.
De Stünnen fallt, nee, se roost hendool
Ut dat Düster warrt sacht licht, Morgengries, Dag,
Ut dat Ei warrt dat Küken, ut dat Küken de Hohn
Un de mookt uns morgens woken, Arm in Arm
Un nu för ´n Ogenblick Ruuh büst du dor.
Un flüchst wedder weg bet to’t negste Mool.
Bloots den langen Gang hendool, an de Döörklink langsweiht,
Un denn büst du wedder frie för de Ewigkeit,
Un Vadder un Modder seggt, so geiht de Wind,
mit Knööf, lies, luut, as wi beiden so sünd.
Un de Wind weiht, so säen se,
Un de Wind weiht un geiht.
Un so warrst du komen un gohn as de Wind
un oplüchten as ´n Blitz,
un du warrst komen un gohn as de Wind
dien Ruuch dat eenzige Teken, dat du hier ween büst.
[:]