Ammerland, wo de Wege stunn
Ammerland, is sien heimatland,
De schwadde Grund, de more höff,
De grönen Weiden, dat deepe Moor.
Wenn he dröömt is he woller dor,
Int Ammerland käm he upe Welt
De lütje keerl speelt in Ies un schnee,
De Rosenkamp weer so moj.
Ammerland, wo de Wege stunn,
Vant ammerland to de kängurus,
Dor schient de sünn doch he drömt nur,
Van sien Ammerland jümmerto.
Wenn he drömt, hört he ganz genau,
Sien mudder sing’n buten bi de keu,
In’n winter ant Reitdack de zapfen ut ies,
Puul he so gerrn aff all Tiet lang.
Ganz egol wo du büst ganz egol of du kumst,
Vergeet nich dien, moj Ammerland.