[:de]
Circle Nine

Circle Nine

As du en Kind weerst, was de Welt van Klören full,
du wullst dat entdecken, wat elken sehen sull,
de Blömen, de Sünn, de Regenboog,
en Vögel, de over de Wulken flog.[:pl]

Circle Nine

Circle Nine

As du en Kind weerst, was de Welt van Klören full,
du wullst dat entdecken, wat elken sehen sull,
de Blömen, de Sünn, de Regenboog,
en Vögel, de over de Wulken flog.[:][:de]

Du wurrst oller un weerst full van Mood,
du wullst elken wiesen: Ik bün doch good.
De Blömen,de Sünn un de Regenboog,
dat is dat, wat ut dien Leven flog.

Kien Klöör dringt mehr in dien Hart,
för di is ´t Welt heel gries.
Wat bunt di vör de Ogen steiht, doch dien Hart
sücht nich de Klören, de ik meen,
mien Welt, de kannst du nich mehr sehn.

Heel langsaam kumm bi di ´t Vergeten,
kunnst de Schaden nich bemeten.
Du kriechs mehr un mehr, un mehr
in d´ Begünn gefull di dat sehr.

Kien Klöör dringt mehr in dien Hart,
för di is ´t Welt heel gries.
Wat bunt di vör de Ogen steiht, doch dien Hart
sücht nich de Klören, de ik meen,
mien Welt, de kannst du nich mehr sehn.

Vandaag süchst du nich mehr dat Licht,
de Klören wun`t Leven süchst du nich.
Eensaam Olldag wied un sied
bestimmt nu diene Levenstied,
du merkst diese Welt ward gries.

Kien Klöör dringt mehr in dien Hart,
för di is ´t Welt heel gries.
Wat bunt di vör de Ogen steiht, doch dien Hart
sücht nich de Klören, de ik meen,
mien Welt, de kannst du nich mehr sehn.

Dat in di noch wat brannen deit,
dat mörgen noch wat wieder geiht,
dat glövst du al lang nich mehr,
du löpst den Klören all blind hinnerher.[:pl]

Du wurrst oller un weerst full van Mood,
du wullst elken wiesen: Ik bün doch good.
De Blömen,de Sünn un de Regenboog,
dat is dat, wat ut dien Leven flog.

Kien Klöör dringt mehr in dien Hart,
för di is ´t Welt heel gries.
Wat bunt di vör de Ogen steiht, doch dien Hart
sücht nich de Klören, de ik meen,
mien Welt, de kannst du nich mehr sehn.

Heel langsaam kumm bi di ´t Vergeten,
kunnst de Schaden nich bemeten.
Du kriechs mehr un mehr, un mehr
in d´ Begünn gefull di dat sehr.

Kien Klöör dringt mehr in dien Hart,
för di is ´t Welt heel gries.
Wat bunt di vör de Ogen steiht, doch dien Hart
sücht nich de Klören, de ik meen,
mien Welt, de kannst du nich mehr sehn.

Vandaag süchst du nich mehr dat Licht,
de Klören wun`t Leven süchst du nich.
Eensaam Olldag wied un sied
bestimmt nu diene Levenstied,
du merkst diese Welt ward gries.

Kien Klöör dringt mehr in dien Hart,
för di is ´t Welt heel gries.
Wat bunt di vör de Ogen steiht, doch dien Hart
sücht nich de Klören, de ik meen,
mien Welt, de kannst du nich mehr sehn.

Dat in di noch wat brannen deit,
dat mörgen noch wat wieder geiht,
dat glövst du al lang nich mehr,
du löpst den Klören all blind hinnerher.[:]